ล่วงเลยไปหลายปีที่
ฉันรอคอยคนบางคนกลับบ้าน
ถนนก็เปลี่ยนเป็นทางลาดยาง
ตั้งแต่สมัยที่เราสองวิ่งไล่กัน
เกลือกดินแดงๆ
หงายลงนอนตะเเคง
เข่าแตกได้กอดกันพัลวัน
จนเธอและฉัน รักปานจะกลืน
ข้ามคืนวันสัญญา
ที่น้ำตาเศร้าปนเหล้าย้อมใจ
รออย่างคนไม่มีที่ไป
ยังกอดเก็บไว้กับคำสัญญาปลอมๆ
ถึงยังไม่แปดปีดี แต่มันก็นานเต็มที
จนเดาไม่ออก ว่ากลิ่นแก้มหอมๆ
ที่เคยดมดอม กลิ่นมันเป็นยังไง
คิดว่าลืมกันแล้ว คิดว่าลืมไปแล้ว
บอกกลับมาทวงสัญญาหัวใจ
บอกว่ายังคิดถึง มาบอกว่าอย่างลึกซึ้ง
ไอ้ฉันก็อึ้ง ไม่รู้จะตอบยังไง
เธอควรจะพักแล้วตั้งหลักหน่อยนึง
มันยังไม่ถึง เลยตอบเธอไม่ได้
หากว่าขี้เกียจรอ ก็กลับบ้านเธอไป
ไม่อยากไล่ เก็บเอาคำสัญญาเธอไปด้วย
ฮะโอละหนอ น้องหล่าคำแพง
เคยคิดฮอดแฮง แต่ตอนนี้มันส่วง
เมาจนเกือบตาย นอนอยู่ใต้กกม่วง
จนมดแดงก้อย หาผู้ส่อยกะบ่มี
กะย้อนเขาส่า ว่าเจ้าได้ผัวใหม่
เป็นเสี่ยรวยใหญ่เลยมิดไปหลายปี
ลูกติดอ้อนต้อนจนกลับมาตอนนี้
บอกคิดฮอดอีหลี มันบ่แม่นแนวเด้หล่า
คิดว่าลืมกันแล้ว คิดว่าลืมไปแล้ว
บอกกลับมาทวงสัญญาหัวใจ
มาบอกว่ายังคิดถึง มาบอกว่าอย่างลึกซึ้ง
ไอ้ฉันก็อึ้งไม่รู้จะตอบยังไง
เธอควรจะพัก แล้วตั้งหลักหน่อยนึง
มันยังไม่ถึง เลยตอบเธอไม่ได้
หากว่าขี้เกียจรอ ก็กลับบ้านเธอไป
ไม่อยากไล่
คิดว่าลืมกันแล้ว คิดว่าลืมไปแล้ว
บอกกลับมาทวงสัญญาหัวใจ
มาบอกว่ายังคิดถึง มาบอกว่าอย่างลึกซึ้ง
ไอ้ฉันก็อึ้งไม่รู้จะตอบยังไง
เธอควรจะพัก แล้วตั้งหลักหน่อยนึง
มันยังไม่ถึง เลยตอบเธอไม่ได้
หากว่าขี้เกียจรอก็กลับบ้านเธอไป
ไม่อยากไล่ หอบเอาคำสัญญาเธอไปด้วย
หากว่าขี้เกียจรอก็กลับบ้านเธอไป
ไม่ใช่อะไร พ่อแม่เขารอเจอเธออยู่